Kenyataan yang telah dikeluarkan oleh Yang Berhormat Dato’ Mukhriz Tun Mahathir, ahli Parlimen Jerlun, mendapat respon dan tindak balas dari semua pihak tidak kira pemimpin pembangkang, penyokong kerajaan mahupun aktivis masyarakat. Sekolah satu aliran ini bermaksud semua sekolah jenis kebangsaan tamil dan cina dihapuskan dan hanya wujud sekolah kebangsaan yang memayungi seluruh bangsa Malaysia tetapi bahasa Cina dan India kekal untuk dipelajari. Walaubagaimanapun cadangan beliau untuk mewujudkan sekolah satu aliran dengan matlamat bagi menyatupadukan rakyat dan mengelakkan polarisasi kaum Negara ini mendapat tentangan terutama daripada organisasi bukan melayu.
Ada yang menyatakan bahawa kenyataan beliau berunsur perkauman dan mengelirukan orang ramai. Hal ini kerana sebahagian berpendapat kenyataan Dato’ Mukhriz hanya retorik kerana mahu dilihat sebagai jaguh tatkala pemilihan parti bagi sayap Ketua pemuda UMNO. Ada juga orang yang menyokong idea beliau dan memberikan idea baru supaya diwujudkan kembali idea Sekolah Wawasan. Cadangan ini telah dikemukakan oleh Presiden MIC, Datuk Seri S. Samy Vellu baru – baru ini yang mahukan konsep yang diilhamkan oleh bekas perdana menteri, Tun Dr Mahathir Mohamad hampir 10 tahun lalu direalisasikan.
Cadangan ini membawa konsep dua atau tiga buah sekolah rendah yang berlainan aliran dan pentadbiran dibina dalam kawasan yang sama dan berkongsi kemudahan asas seperti padang permainan, dewan, pusat sumber, makmal computer dan kantin. Matlamat sekolah itu adalah bagi memupuk semangat integrasi antara pelajar dari pelbagai aliran dengan mengekalkan status sekolah masing – masing.
Penulis melihat dari dua sudut. Sudut yang pertama ialah isu ini (sekolah satu aliran) ditimbulkan melalui perjanjian kontrak sosial. Penulis bersetuju dengan pendapat yang dikemukakan oleh Pensyarah Fakulti Pendidikan UKM, Anuar Ahmad yang menyatakan pakej di dalam kontrak social ialah orang Melayu berhak berhak dalam soal Ketuanan Melayu dan orang cina berhak bercakap dalam survival pendidikan mereka.
Ini bermakna kalau orang cina mempertikaikan ketuanan Melayu maka orang Melayu juga akan mempersoalkan system pendidikan sekolah Cina. Dalam erti kata lain, persoalan ini dibangkitkan setelah berlaku kenyataan songsang daripada Timbalan Presiden MCA, Datuk Seri Dr Chua Soi Lek yang menyentuh soal ketuanan Melayu dan pastinya ada pemimpin Melayu mempertikaikan kembali system sekolah Cina dan ternyata ia menjadi kenyataan. Ini bermaksud jika orang melayu menyentuh sekolah orang Cina maka orang Cina akan menyentuh soal ketuanan Melayu. Sedangkan pakej kontrak social ini telah dijamin oleh undang – undang iaitu hak orang keistimewaan orang Melayu di sebut dalam Perlembagaan Persekutuan manakala kewujudan sekolah jenis kebangsaan Cina dilindungi melalui Akta Pelajaran 1996. Maka isu ini sepatutnya senyap dan tidak perlu dibangkitkan.
Sudut kedua yang dapat dilihat oleh penulis ialah cadangan penubuhan satu aliran system pendidikan kebangsaan atau penubuhan sekolah wawasan yang kedua – dua ini mempunyai ancaman yang besar kepada kewujudan Sekolah Agama Rakyat (SAR). Penulis turut bersetuju dengan satu kenyataan yang dikeluarkan oleh seorang ahli Parlimen kerajaan yang menyatakan idea Dato’ Mukhriz akan menyebabkan terhapusnya juga sekolah agama. Kenyataan ini satu kenyataan yang berbahaya kerana SAR ini telah melahirkan ramai pelajar yang kini berada di tampuk kepimpinan Negara. Bagi penulis SAR perlu dipertahankan biarpun isu pendidikan ini dimainkan, pemimpin Melayu terutamanya perlu mempertahankannya. Jangan biarkan isu ini dimanipulasikan dengan agenda untk menghapuskan SAR. Penulis berbangga dengan SAR kerana penulis sendiri pernah menerima system pendidikan SAR ini.
Kita seharusnya memuji beberapa tindakan kerajaan Pakatan Rakyat yang melindungi SAR. Contoh yang boleh diambil ialah bantuan sebanyak RM 600 000 yang diluluskan untuk diberikan kepada SAR melalui Bajet Sidang Dewan Undangan Negeri Penggal Pertama DUN Kedah yang ke -12 melalui bajet pendidikan yang merangkumi sebanyak RM 26.5 juta bagi pengurusan sekolah dan RM 2 juta bagi prasarana pembangunan sekolah. Bantuan ini diberikan setelah bantuan berkapita dihentikan oleh kerajaan terdahulu. Begitu juga senario yang dapat dilihat di Pulau Pinang yang memperuntukan sebanyak RM 1.5 juta kepada SAR dan juga di Perak dibawah pemerintahan kerajaan Pakatan Rakyat maka dianugerahkan setiap satu SAR 1000 hektar tanah untuk ditanam kelapa sawit bagi menjana pendapatan SAR ini. Langkah ini seharusnya dipuji dan dipertahankan.
Justeru, isu sekolah satu aliran ini dapat dilihat melalui pelbagai persepsi. Bagi penulis dua sudut yang dinukilkan ini perlu dilihat sebagai satu isu serius dan perlu ditangani segera. Antara kontrak social dan SAR kedua – duanya penting untuk dipertahankan.
Ada yang menyatakan bahawa kenyataan beliau berunsur perkauman dan mengelirukan orang ramai. Hal ini kerana sebahagian berpendapat kenyataan Dato’ Mukhriz hanya retorik kerana mahu dilihat sebagai jaguh tatkala pemilihan parti bagi sayap Ketua pemuda UMNO. Ada juga orang yang menyokong idea beliau dan memberikan idea baru supaya diwujudkan kembali idea Sekolah Wawasan. Cadangan ini telah dikemukakan oleh Presiden MIC, Datuk Seri S. Samy Vellu baru – baru ini yang mahukan konsep yang diilhamkan oleh bekas perdana menteri, Tun Dr Mahathir Mohamad hampir 10 tahun lalu direalisasikan.
Cadangan ini membawa konsep dua atau tiga buah sekolah rendah yang berlainan aliran dan pentadbiran dibina dalam kawasan yang sama dan berkongsi kemudahan asas seperti padang permainan, dewan, pusat sumber, makmal computer dan kantin. Matlamat sekolah itu adalah bagi memupuk semangat integrasi antara pelajar dari pelbagai aliran dengan mengekalkan status sekolah masing – masing.
Penulis melihat dari dua sudut. Sudut yang pertama ialah isu ini (sekolah satu aliran) ditimbulkan melalui perjanjian kontrak sosial. Penulis bersetuju dengan pendapat yang dikemukakan oleh Pensyarah Fakulti Pendidikan UKM, Anuar Ahmad yang menyatakan pakej di dalam kontrak social ialah orang Melayu berhak berhak dalam soal Ketuanan Melayu dan orang cina berhak bercakap dalam survival pendidikan mereka.
Ini bermakna kalau orang cina mempertikaikan ketuanan Melayu maka orang Melayu juga akan mempersoalkan system pendidikan sekolah Cina. Dalam erti kata lain, persoalan ini dibangkitkan setelah berlaku kenyataan songsang daripada Timbalan Presiden MCA, Datuk Seri Dr Chua Soi Lek yang menyentuh soal ketuanan Melayu dan pastinya ada pemimpin Melayu mempertikaikan kembali system sekolah Cina dan ternyata ia menjadi kenyataan. Ini bermaksud jika orang melayu menyentuh sekolah orang Cina maka orang Cina akan menyentuh soal ketuanan Melayu. Sedangkan pakej kontrak social ini telah dijamin oleh undang – undang iaitu hak orang keistimewaan orang Melayu di sebut dalam Perlembagaan Persekutuan manakala kewujudan sekolah jenis kebangsaan Cina dilindungi melalui Akta Pelajaran 1996. Maka isu ini sepatutnya senyap dan tidak perlu dibangkitkan.
Sudut kedua yang dapat dilihat oleh penulis ialah cadangan penubuhan satu aliran system pendidikan kebangsaan atau penubuhan sekolah wawasan yang kedua – dua ini mempunyai ancaman yang besar kepada kewujudan Sekolah Agama Rakyat (SAR). Penulis turut bersetuju dengan satu kenyataan yang dikeluarkan oleh seorang ahli Parlimen kerajaan yang menyatakan idea Dato’ Mukhriz akan menyebabkan terhapusnya juga sekolah agama. Kenyataan ini satu kenyataan yang berbahaya kerana SAR ini telah melahirkan ramai pelajar yang kini berada di tampuk kepimpinan Negara. Bagi penulis SAR perlu dipertahankan biarpun isu pendidikan ini dimainkan, pemimpin Melayu terutamanya perlu mempertahankannya. Jangan biarkan isu ini dimanipulasikan dengan agenda untk menghapuskan SAR. Penulis berbangga dengan SAR kerana penulis sendiri pernah menerima system pendidikan SAR ini.
Kita seharusnya memuji beberapa tindakan kerajaan Pakatan Rakyat yang melindungi SAR. Contoh yang boleh diambil ialah bantuan sebanyak RM 600 000 yang diluluskan untuk diberikan kepada SAR melalui Bajet Sidang Dewan Undangan Negeri Penggal Pertama DUN Kedah yang ke -12 melalui bajet pendidikan yang merangkumi sebanyak RM 26.5 juta bagi pengurusan sekolah dan RM 2 juta bagi prasarana pembangunan sekolah. Bantuan ini diberikan setelah bantuan berkapita dihentikan oleh kerajaan terdahulu. Begitu juga senario yang dapat dilihat di Pulau Pinang yang memperuntukan sebanyak RM 1.5 juta kepada SAR dan juga di Perak dibawah pemerintahan kerajaan Pakatan Rakyat maka dianugerahkan setiap satu SAR 1000 hektar tanah untuk ditanam kelapa sawit bagi menjana pendapatan SAR ini. Langkah ini seharusnya dipuji dan dipertahankan.
Justeru, isu sekolah satu aliran ini dapat dilihat melalui pelbagai persepsi. Bagi penulis dua sudut yang dinukilkan ini perlu dilihat sebagai satu isu serius dan perlu ditangani segera. Antara kontrak social dan SAR kedua – duanya penting untuk dipertahankan.
1 comment:
Itupun kalau bukan Melayu berhajat untuk menjadi Perdana Menteri. Kalau tidak, jangan harap lagi. Kalau bakal Perdana Menteri China atau India ada kemungkinan dapat.
Post a Comment